شکنجه در زمان طاغوت چگونه بود ؟
تهدید بستگان از جمله روش های شکنجه در این دوران به شمار می رفت . گاهی یک از بستگان نزدیک متهم را در هنگام بازجویی حاضر می کردند و بازجو تهدید می کرد که اگر متهم اقرار نکند ، فرد مورد نظر را تحت آزار قرار خواهند داد . بی خواب نگه داشتن متهمان در این دوره نیز رواج داشت . بازجویی ها توام با شکنجه ، گاهی تا حدود 20 ساعت طول می کشید . استفاده از شیوه های روانی برای خرد کردن اعصاب متهمان از دیگر روش های شکنجه بود . از جمله شیوه های روانی این بود که متهم را تهدید می کردند که در صورت اعتراف نکردن ، او را به دست « سیاحت گر » شکنجه گر معروف ساواک خواهند سپرد . چنان چه متهم اعتراف نمی کرد ، چند روز بعد از این تهدید ، بازجویی او توسط سیاحت گر شروع می شد . سیاحت گر متهم را روی تخت می خواباند ، دو نفر مامور سر و پای متهم را نگه می داشتند و او با شلاق آن قدر متهم را می زد تا آنچه که دیکته می شد ، روی کاغذ بنویسد .
به دنبال گسترش اعتصابات و تظاهرات دانشجویان در سال های 1347 تا 1349 ، « ناصر مقدم » مدیر کل وقت اداره ی کل سوم ساواک ، برای پیشگیری از تظاهرات دانشجویان در سال تحصیلی 1349 – 1350 ، دستور داد کمیته ای متشکل از ماموران و بازجویان اداره ی کل سوم ساواک در محل زندان اوین تشکیل گردد . پیش از تشکیل این کمیته ، تعدادی از کارکنان ساواک که در زندان قزل قلعه مستقر بودند ، دانشجویان مشکوک به فعالیت های سیاسی را دستگیر می کردند . در بازجویی از دانشجویان بازداشت شده ، آن ها را با استفاده از کابل سیمی شکنجه می کردند . این بازداشت ها منجر به کشف ارتباط فعالیت دانشجویان با زندانیان سیاسی شد . دوره ی شش ساله ی فعالیت کمیته ی مشترک ضد خرابکاری { که برای مقابله با برنامه های مخالفین حکومت مانند گروه های چریکی و یا گروه های مارکسیستی ایجاد شده بود } یعنی از اواخر سال 1350 تا اوایل سال 1357 یکی از سخت ترین و وحشتناک ترین مقاطع زمانی برای مبارزان و مخالفان حکومت پهلوی به شمار می رود . واحد اطلاعات چهار دایره تشکیل شده بود که یکی از آن ها دایره ی بازجویی بود . دایره ی بازجویی از هشت تیم بازجویی تشکیل شده بود که با روش های مختلف به آزار و شکنجه متهمان می پرداخت ، تا از آن ها در مورد فعالیت ها ، سازمان متبوع و هم دستانشان اطلاعات به دست آورد . برخی از بازجو ها ، پیش از شروع فعالیت در دایره ی بازجویی ، دوره 9 ماهه ای را در اداره آموزش ساواک طی می کردند که در خلال آن با شیوه های بازجویی آشنا می شدند . سلسله مراتبی که بازجو ها را به مقامات فوق ربط می داد عبارت بود از : سربازجو ، معاون اطلاعاتی کمیته ی مشترک ، رییس کمیته ی مشترک ، مدیر کل اداره ی سوم ، رییس ساواک و شاه . مستندات بیانگر این واقعیت است که بازجویی توام با شکنجه با اطلاع معاون اطلاعاتی کمیته ی مشترک انجام می گرفته است .
در فاصله بازجویی مقدماتی تا مرحله ی دوم بازجویی و اعمال شکنجه ، متهم در سلول نگه داری می شد . سپس او را از سلول خارج می کردند و به اتاق « تمشیت » که همان اتاق شکنجه بود انتقال می دادند .
« حسینی » شکنجه گر معروف ساواک ، مسئول اتاق شکنجه بود . در اتاق تمشیت پیش از هر کاری دست و پای متهم را می بستند . بازجو در کنار متهم قرار می گرفت و شروع به طرح سوالات خود می کرد و چنانچه متهم پاسخ نمی داد یا پاسخ هایش بازجو را قانع نمی کرد ، با اشاره بازجو شکنجه ی متهم آغاز می شد . در بسیاری از موارد ، بازجو نیز همراه شکنجه گر به ضرب و شتم و شکنجه ی متهم می پرداخت .
در کمیته ی مشترک ، شیوه و نوع شکنجه ها محدود نبود ، بلکه از انواع روش های شکنجه استفاده می شد . شخصیت فردی بازجو ، نوع اتهام فرد بازداشت شده ، سابقه ی فعالیت و درجه ی وابستگی جزئی یا گروهی او ، شرایط سیاسی و موقعیت زمانی دستگیری ، در تعیین نوع و میزان شکنجه تاثیر داشت . علاوه بر این ، اعترافات متهمانی که قبلا دستگیر شده بودند ، عملیات آینده ی حزب با گروع متبوع متهم و نیز ماهیت اطلاعاتی که بازجو از متهم انتظار گفتن آن را داشت ، نیز در شدت و نوع شکنجه نقش داشت .
استفاده از شوک الکتریکی ، استعمال بطری و تخم مرغ ، سوزاندن قسمت های مختلف بدن ، آویزان کردن به مدت طولانی ، بی خوابی دادن ، استفاده از دستگاه آپولو و بستن دست ها و پا ها و زدن ضربات متعدد کابل بر کف پاها ، ادرار کردن در دهان متهمان ، کشیدن ناخن ، فرو کردن سوزن به زیر ناخن و داغ کردن سوزن با شعله فندک ، ریختن قطرات آب به طور متوالی روی پیشانی متهم ، به صلیب کشیدن ، تجاوز جنسی ، دست بند قپانی زدن و آویزان کردن متهم و زدن او با کابل ، مجبور کردن متهم به دویدن بعد از شکنجه پاها و لگد کردن پاهای شکنجه شده ، ضربه زدن و پاها و دست های شکنجه شده ، تهدید به قتل ، فحاشی و هتک حرمت متهمان در حضور خانواده شان ، منزوی کردن متهم ، نگه داری در سلول انفرادی ، وادار کردن به دویدن و در آوردن صدای سگ ، بستن چشم ها و قرار دادن در کنار هشتی بند های کمیته ی مشترک ، فرو کردن سر متهمان در آب سرد در فصل سرما از جمله شکنجه های رایج در کمیته ی مشترک ضد خرابکاری بود .
منبع : کتاب انقلاب اسلامی و مسائل پیرامون آن ، صفحات 12 تا 14 .
مشخصات وبلاگ - پست ثابت