شکنجه در زمان طاغوت چگونه بود ؟ ( بخش اول )

شکنجه در زمان طاغوت چگونه بود ؟

قانون تشکیل سازمان اطلاعات و امنیت کشور ( ساواک ) در اسفند 1335 به تصویب مجلسین شورای ملی و سنا سپس به امضای شاه رسید . بر اساس ماده ی اول قانون مذکور ، هدف از تاسیس ساواک ، حفاظت از امنیت کشور و جلوگیری از هرگونه توطئه علیه مصالح عمومی کشور بود . ساواک از نظر تشکیلاتی وابسته به نخست وزیری بود و رییس آن ، سمت معاونت نخست وزیر را داشت و با فرمان شاه منصوب می شد . ساواک زاییده ی شرایط خفقان آور دوران حاکمیت  فرمانداری نظامی بود . به همان شکل که آمریکایی ها در ایجاد فرمانداری نظامی نقش اساسی داشتند ، ساواک نیز با طرح و برنامه ریزی مستشاران آمریکایی تاسیس شده بود . یکی از دلایل تشکیل ساواک ، بدنامی فرمانداری نظامی تهران در به کار گیری روش های خشن علیه متهمان بود ، اما با ورود پرسنل فرمانداری نظامی به ساواک ، خشونت و شکنجه های رایج در فرمانداری نظامی ، در سازمان جدیدالتاسیس ساواک تداوم پیدا کرد . در دوره ریاست بختیار ، بازجویی هنوز عملی نشده بود و برای اقرار گرفتن از شکنجه استفاده می شد . « حسین فردوست » مسوولیت اعمال شکنجه بر متهمان را متوجه تیمور بختیار و مسطفی امجدی ( مدیر کل اداره سوم ساواک ) می داند . اشاره فردوست به عدم مخالفت شاه با شکنجه ی متهمان گویای این واقعیت است که شاه از اعمال شکنجه بی اطلاع نبوده است . شکنجه ها به دستور بختیار انجام می گرفت و زدن ضربات متعدد با شلاق سیمی از جمله این شکنجه ها بود . « سرهنگ زیبایی » و « مصطفی امجدی » از جمله بازجو های طراز اول ساواک در این دوره محسوب می شوند که با استفاده از (( شلاق و چوب و کتک )) از متهمان اعتراف می گرفتند . پس از برکناری بختیار ، ریاست ساواک بر عهده پاک روان قرار گرفت و حسین فردوست با عنوان قائم مقام ساواک وارد آن سازمان شد . در این دوره ماموران ساواک توسط یکی از اساتید سازمان جاسوسی اسراییل ( موساد ) ، تحت آموزش " بازجویی " قرار گرفتند . حاصل برگزاری این دوره ی آموزشی ، تربیت تعدادی بازجوی متخصص بود . اما متخصص شدن بازجوها در امر بازجویی ، به معنی حذف شکنجه در بازجویی ها نبود . نه تنها نمونه های زیادی از اعمال شکنجه جسمانی از این دوره در دست است ، بلکه شکنجه ی روحی نیز به شکنجه های قبلی اضافه شد . موساد در حقیقت از طریق این آموزش استفاده از جنبه های روان شناختی برای تضعیف روحی و در هم شکستن مقاومت متهمان را به ماموران ساواک ، منتقل کرد . منزوی کردن ، تحمیل زندان انفرادی ، منتظر گذاشتن متهمان در اتاق بازجویی ، طرح پرسش های مکرر و بستن چشم ها ، از جمله روش های جدیدی بود که ماموران ساواک  از آموزش های موساد آموخته بودند . علاوه بر آن ، پاک روان خود توسط آمریکایی ها به عنوان متخصص جنگ های روانی تربیت یافته بود . به همین خاطر استفاده از فشار روانی بر متهمان دوره ریاست او به عنوان یک روش جدید به کار گرفته شد .به دنبال وقوع قیام 15 خرداد 42 و آشکار شدن ضعف دستگاه امنیتی کشور در تهران حکومت نظامی اعلام  و « نعمت الله نصیری » به عنوان فرماندار نظامی منصوب گردید . با برقراری حکومت نظامی ، تعداد زیادی از مبارزان و مخالفان حکومت دستگیر شدند . شلاق زدن از جمله شکنجه هایی بود که بر روی دستگیر شدگان اعمال می شد . با قرار گرفتن نعمت الله نصیری در ریاست ساواک در بهمن ماه 1343 ، شدت برخورد با متهمان و زندانیان بیشتر شد . اوایل ریاست نصیری بر ساواک با ترور « حسن علی منصور » و بازداشت اعضا و هواداران جمعیت موتلفه اسلامی مصادف بود . « توکلی قمی » و « هاشمی رفسنجانی » از جمله ی این گروه بودند . هاشمی رفسنجانی را به اتهام ارتباط با موتلفه شب های متوالی شکنجه کردند . روش شکنجه چنین بود که او را روی تخت می خواباندند ؛ پاهایش را می بستند و به کف پاهایش شلاق می زدند . روش دیگر او را دمر می خواباندند و به پشت او شلاق می زدند . سیلی زدن و پیچاندن دست ها یک روش بسیار معمول بود . متهم را پس از مدتی شکنجه کردن به سلول بر می گرداندند و پس از این که کمی دردش آرام و بدنش سرد می شد ، دوباره به اتاق بازجویی بر می گرداندند و شکنجه می کردند . « ازغندی » و « استوار ساقی » از جمله بازجویی کنندگان این مقطع بودند و متهمان را در زندان قزل قلعه بازجویی و شکنجه می کردند .

منبع : انقلاب اسلامی و مسائل پیرامون آن ، صفحات 10 تا 12 .